این روزها دنبال خونه‌ام توی روستوک که دکتری رو شروع کنم. مرتب به این فکر می‌کنم که منی که هیچ تجربه‌ای از کار در زمینه‌ی علوم انسانی ندارم و حتی شناختی هم از علوم انسانی ندارم آیا می‌تونم اصلا اثری بذارم؟ این حالم رو بدتر می‌کنه که به یاد می‌آرم که اصلا با همین ایده، با همین امید (شاید پوچ)، اصلا مسیر آینده‌ام رو از یه جای آکادمیک معقول، به یه ناکجاآباد تغییر دادم.