در ستایش حرف غیر مفت

من چندتا اصل آرمانی ساده دارم:

اصل ارزش افزوده باید چیزی که می‌نویسم ارزش خوندن داشته باشه برای آینده. ۱۵ سال از زمانی که بلاگرها حرف‌ها و زندگی روزمره‌شون رو می‌ریختن توی وبلاگشون گذشته.

اصل هدف‌دار بودن باید چیزی که (به فارسی) نوشته میشه در راستای هدف این سایت باشه. موقع انتشار هر مطلب، اگر جواب به این سوال مثبت بود، انتشار مجازه: آیا این نوشته می‌تونه دیالوگی مفید¹ ایجاد کنه یا حرف یا ایده‌ی جدیدی به دیالوگ‌های مفید اضافه کنه؟

دیدم که حرفایی که می‌زنم نه تنها اولی رو که لازمه‌ی هر نوشته‌است، که حتی دومی رو هم نداره. به نظرم هنوز اون قدری پر نیستم که بخوام چیزی رو به جامعه‌ام بدم. هیاهو نکردن، سکوت و خوندن، بهترین راهه برای پر شدن و بعد سرریز شدن به بقیه.