ما قهرمان نیستیم

یکی از دوستان در گروهی می‌گفت که خجالت می‌کشه که ما گذاشتیم جامعه سمت بره که فلان آدمای محترم رو دستگیر کنن و یا غیره و غیره.

به نظرم این حرف، حداقل الآن دیگه درست نیست. این درسته که باید نسبت به محیط و جامعه مسئولیت داشت، اما نباید انتظار داشت که آدمایی مثل ما بدون هیچ نفوذ، صدا و قدرت بتونن مشکلات عمده‌ای که نفرات قبلی با نفوذ، صدا و قدرت نهادینه کردن رو رفع کنن.

بسیاری از کارهایی بزرگواران پرقدرت قبل‌تر کردن، ابدا برای خودشون مسئولینی قائل نشدن. ناشایستگی یا فساد، هر کدوم که عامل تصمیمای اشتباه این حضرات بوده، متاسفانه حیطه‌ی اثرش در زمان و جغرافیا این قدر زیاده که چندین نسل باید تاوانش رو بدن.

قدرت زیاد، مسئولیت زیاد میاره. −− زن‌عمو مِی

حتی اسپایدرمنش هم بیشتر از قدرتش مسئولیتی برش نیست. ما رعایا که هیچ! در بهترین حالت، اگه بتونیم با شرف زندگی رو ادامه بدیم، یعنی همون قدر که قدرت داریم مسئولیت هم بپذیریم، باید کلاهمون رو بندازیم هوا.